GRA

In 2011 startte ik op de Gerrit Rietveld Academie, na een grote kanteling in mijn leven. Mijn baan opgezegd, gescheiden van mijn echtgenoot en verhuizen van Noordwijk naar Amsterdam. Op de academie heb ik een ware zoektocht doorgemaakt. Niet begrijpend wat docenten van mij wilde of verwachtte, of op zijn minst de indruk hebben dat ik niet voldeed. Ik zocht iets, maar wist niet wat. In elk geval geen carrière. Vroeg mij ook af of ik opnieuw te programmeren was. Of kunst een uitdrukking van liefde kon zijn, zoals op een bewaard velletje van mijn scheurkalender stond.

Toen ik eens gekscherend zei dat ik ook niet op de Gerrit Rietveld Academie zit, maar op de Gerhard Riet Vink Academie, de namen van mijn ouders, raakte ik daarmee toch een kern van waarheid. Kunst is leven. En mijn ouders hebben mij het leven gegeven. Daarbij was ik ook bezig met het gebaar geven in mijn opdrachten; being (a) present
In mijn studiejaren en ondanks mijn toch wel ongebruikelijke keuzes bleven mijn ouders altijd achter mij staan.

Dank je, GRA

Ik maakte een animatie waarin de letters van de Gerrit Rietveld Academie vervangen worden door die van mijn ouders. De zelfgemaakte filmbeelden van een gezin meerkoeten maakte ik in het Beatrixpark en plaatste ik digitaal in het billboard dat voor de gevel staat.

Van de presentatie op een beoordelingsronde maakte ik een soort event.

Ik vroeg mijn ouders, toen 78 en 76 jaar, te komen; immers zij representeerden de academie. Ze kwamen, mijn moeder toen al lopend met rollator. Daar zaten ze aan de kop van een kring, met studenten uit allerlei landen en een aantal docenten. Ik stelde hen voor en legde uit dat ze erbij waren om te laten zien waarom ik mij toch op deze kunstacademie thuis voelde… en startte de animatie op groot scherm.